graag had ik de tekstjes willen delen die tijdens de begrafenis gezegd zijn.
Ze zijn zeer mooi en het was een mooie en serene mis.
Zoals opa het gewild had.
Eerst is er het tekstje van de pastoor tijdens de homilie
Hij kende mijn opa zeer goed van vroeger.
Homilie door
Herman De Mulder
Beste familie,
Ik ben dankbaar
en eigenlijk ook blij, dat ik hier de homilie mag houden...
André was mijn
vriend! We zijn van hetzelfde geboortejaar, André is 3 maanden jonger...
Als jonge mensen
hebben we een en ander samen beleefd... vooral bij het
voetballen : we
speelden samen, ook met broer Herbert, bij den SV!!
Het waren mooie
tijden! En dan de discussies in het voetballokaal, eerst bij moeder Margriet en
later bij Herberken in de Nieuwstraat!
Aan de tapkast
leer je mensen kennen! Het ging er niet alleen over voetbal... Het leven hoe
dan ook kwam ter sprake. Zo leerde ik ook naast Herbert, de 2 andere broers van
André kennen, Paul en Georges ( de kunstenaar).
Er was een sterke
familieband. André was de meest ernstige! Hij was altijd zeer bezorgd, vandaar
zijn inzet, via de CM, voor ziekenzorg, voor dienst en hulp aan de meest
zwakken in de samenleving. Onrechtvaardigheid kon hem kwaad maken.
André hield zeer
veel van zijn familie, van zijn gezin vooral, zijn Jacqueline, kinderen en
kleinkinderen...
Hij kon goed
zingen en deed dat ook in familiekring...
Toneel was zijn
grootste passie! André volgde dan ook dictie en toneelschool. Als ik goed
onthouden heb, dan speelde hij meer dan 35 jaren bij het toneelgezelschap 't
Meibloempje". 't Was zijn lang leven... en hij bewaarde zorgvuldig alle
tekstboekjes en documentatie.
Hij was een graag
geziene figuur op de scène!!
Vele vrienden en
vriendinnen zullen André ook dankbaar gedenken vanuit de vele vakanties in
Oostenrijk. Daar heeft hij genoten van het skiën, maar vooral ook van de sfeer,
vooral van de kerstsfeer. Zeer belangrijk voor hem was de Middernachtmis, want
André was een diepgelovig man!
Hij kon ook zo
dankbaar zijn voor al het goede, het schone en het ware in zijn leven.
Toen zijn
gezondheid meer en meer begon te verslechteren, werd hij sterk bewust van wat
hij in zijn leven heeft kunnen en mogen doen...
Vanuit zijn
christelijk gelovig zijn was André vooral zeer dankbaar voor alles wat hij
heeft gekregen en voor wat hij heeft kunnen geven aan zijn gezin en familie, ja
aan zijn medemensen.
Die dankbaarheid
heb ikzelf mogen ervaren op zijn ziektebed. Op zijn vraag mocht ik hem
de ziekenzalving geven, in aanwezigheid van zijn lieve Jacqueline, de kinderen,
kleinkinderen en een goede vriend.
Het waren mooie
momenten! Twee dagen later is André gestorven...
In het evangelie
volgens Johannes (15, 12-17) zegt Jezus : "Geen groter liefde kan iemand
hebben dan deze... dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden..."
André heeft op
zijn manier geprobeerd zijn leven een christelijke dimensie te geven...
Zijn zoon Dirk
heeft zijn vader goed getypeerd in een mailtje aan mij :
"Onze pa en
opa was ... behulpzaam, sociaal, gelovig, gevoelig, muzikaal, perfectionist,
zorgzaam en vooral dankbaar".
Ik zou er nog
kunnen aan toevoegen (vanuit de sport) : hij was ook sportief... met het accent
op fair-play.
André was een
correct, eerlijk mens!!
Tegen het einde van de mis hebben mijn tante en mijn zus nog zelf een tekstje gemaakt.
en ze hebben ze ook voorgelezen.
Dag Opa,
Een week geleden heb je de strijd
opgegeven. Na de eerste dagen van verdriet en herinnering, willen wij, uw
kleinkinderen, je graag nog iets zeggen.
Je bent onze opa, de beste opa van
de hele wereld. En zo willen we je graag herinneren. Als iemand die graag
verhalen vertelde waar wij allemaal naar luisterden en om konden lachen. Want
een knipoog en een kwinkslag was nooit ver weg.
Je was altijd erg geïnteresseerd in
ons, wat we deden op school en in ons werk. Hoe het met het autootje was, hoe
de punten waren, hoe het op de voetbal geweest was, ... Je was bezorgd om ons
en wou iedereen zover je kon, helpen.
Je was zeker ook trots op ons en
toonde dat ook constant. Dat gaf ons een goed gevoel. Maar wij zijn zeker ook
heel fier op jou om wie je was, waar je voor stond en wat je kon.
We weten dat je heel dankbaar was voor
wat anderen voor je deden zowel voor de kleine dingen als de grote dingen. Je
vond het belangrijk om die dankbaarheid zelf te tonen en dat is iets dat je
zeker wou doorgeven aan ons, namelijk dat we moesten dankbaar zijn voor wat
mensen voor ons doen en welke kansen we
krijgen.
Daarom willen we dit moment
afsluiten door te zeggen dat we ongelofelijk dankbaar zijn om wie je was en wat
je allemaal gedaan hebt voor ons. Bedankt voor ons zo'n goede ouders te geven.
Bedankt voor wat je ons geleerd hebt. Bedankt voor de mooie herinneringen, de
grapjes, de knipoogjes. Bedankt om de beste opa te zijn die we ons maar konden
wensen. We zullen je nooit vergeten
Evelien, Liesbet, Kristof en
Frederik
Het tekstje van mijn tante gaat hier volgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten